jako księga religijna
Encyklopedia PWN
symboliczne znaczenie przypisywane niektórym zwierzętom w wielu religiach i kulturach.
Apokalipsa świętego Jana, Objawienie świętego Jana,
ostatnia księga w kanonie Nowego Testamentu;
apokaliptyka
literatura objawieniowa, nurt piśmiennictwa żydowskiego i wczesnochrześcijańskiego III w. p.n.e.–II w. n.e. przedstawiający idee religijne w formie objawienia od Boga, podyktowanego ludziom lub przekazanego przez obrazy.
[gr. apokálypsis ‘odsłonięcie’, ‘objawienie’],
jedna z wielkich religii uniwersalnych oraz system filozoficzny, który wywodzi się z nauki o charakterze etyczno-soteriologicznym, propagowanej na terenie północnych Indii (Bihar i pogranicze Nepalu) na przełomie VI i V w p.n.e. przez Siddharthę Gautamę (Budda).
De revolutionibus orbium coelestium, O obrotach sfer niebieskich,
główne dzieło M. Kopernika, złożone z 6 ksiąg, w którym wyłożył istotę teorii heliocentrycznej.
